بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین
روزی در بین مسیر دو شهر به ایستگاه آمدم و از کرایه سؤال کردم گفت 3000 تومان . من به خاطر عجله قبول کردم و بی درنگ در ماشین نشستم. وقتی مسافرین کامل شدند حرکت نموده و در بین راه راننده گفت: اگر کسی پول نداشته باشد باید بمیرد.
من با تأملی خاطره ای گفتم. گفتم: هفت سال پیش در ساعت 12 شب در میدان کشوری بابل راننده پرایدی گفت بابلسر گفتم بله. گفتم کرایه گفت 6000 تومان . من گفتم تا بابلسر پیاده می روم تا صبح به آنجا می رسم. چند قدم که رفتم راننده دیگری گفت بابلسر! گفتم بله . گفتم کرایه؟ گفت 200 تومان. گفتم: چند قدم جلوتر 6000 تومان می گیرند، شما اشتباه نمی کنی؟ راننده گفت روزی رسان خداست برای من شب و روز ندارد. هر چه خدا رساند من راضیم. مگر شب راه طوانی تر می‌شود؟ بنزین بیشتر می سوزد؟
خلاصه سوار ماشین شدم.به بابلسر رسیدم.
به این راننده گفتم : به نظر من تنها چیزی که موجب مرگ جامعه ما و مردم ما می شود بی انصافی است بی انصافی!بی پولی موجب مرگ نیست.بی نانی موجب مرگ نیست!بی نانی، جنگ و بی عفتی همه حاصل بی انصافی ها است.
بی انصافی در سیاست!
بی انصافی در بازار!
بی انصافی در آموختن!
بی انصافی در همه ارکان زندگی فردی و اجتماعی!
و بی انصافیهای ....