سفارش تبلیغ
صبا ویژن

یادی از مکتب برتر my scholastic

بسم الله الرحمن الرحیم

فضائل پنج تن علیهم السلام در صحاح ششگانه اهل سنت    ج‏2    54    باب سى و سوم حضرت على علیه السلام برادر پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله است ..... ص : 34 .

[الصواعق المحرقه ص 74] گفته است: «دیلمى» از «عایشه» روایت کرد که رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله فرمود: بهترین برادرانم على علیه السّلام است و بهترین عموهایم «حمزه» است‏.

 «و ذکر على عبادة»یاد علی علیه السلام عبادت است.

شعر سخن سرای پارسی گوی (فارسی ) بزرگ مرد این مرز و بوم حکیم ابو القاسم فردوسی طوسی در مدح حضرت رسول اکرم صلی الله علیه آله و سلم و حضرت مولا علی بن ابیطالب علیه السلام.

                        گفتار اندر ستایش پیامبر

ترا دانش و دین رهاند درست[1]            در رستگارى ببایدت جست‏

و گر دل نخواهى که باشد نژند            نخواهى که دائم بوى مستمند

بگفتار پیغمبرت راه جوى            دل از تیرگیها بدین آب شوى‏

چه گفت آن خداوند تنزیل و وحى            خداوند امر و خداوند نهى‏

که من شهر علمم علیم درست            درست این سخن قول پیغمبرست‏

گواهى دهم کاین سخنها ز اوست            تو گوئى دو گوشم پر آواز اوست‏

[ على را چنین گفت و دیگر همین            کزیشان قوى شد بهر گونه دین‏]

[ نبى آفتاب و صحابان چو ماه            بهم بستى‏ء یکدگر راست راه‏]

منم بنده اهل بیت نبى            ستاینده خاک پاى وصى‏

حکیم این جهان را چو دریا نهاد            بر انگیخته موج از و تند باد

چو هفتاد کشتى برو ساخته            همه بادبانها بر افراخته‏

یکى پهن کشتى بسان عروس            بیاراسته همچو چشم خروس‏

محمد بدو اندرون با على            همان اهل بیت نبى و ولى‏

خردمند کز دور دریا بدید            کرانه نه پیدا و بن ناپدید

بدانست کو موج خواهد زدن            کس از غرق بیرون نخواهد شدن‏

بدل گفت اگر با نبى و وصى            شوم غرقه دارم دو یار وفی‏

همانا که باشد مرا دستگیر            خداوند تاج و لوا و سریر

خداوند جوى مى و انگبین            همان چشمه شیر و ماء معین‏

اگر چشم دارى بدیگر سراى            بنزد نبى و على گیر جاى‏

گرت زین بد آید گناه منست            چنین است و این دین و راه منست‏

[ برین زادم و هم برین بگذرم            چنان دان که خاک پى حیدرم‏]

[ دلت گر براه خطا مایلست            ترا دشمن اندر جهان خود دلست‏]

[ نباشد جز از بى‏پدر دشمنش            که یزدان بآتش بسوزد تنش‏

[ هر آن کس که در جانش بغض علیست            ازو زارتر در جهان زار کیست‏]

[ نگر تا ندارى ببازى جهان            نه بر گردى از نیک پى همرهان‏]

[ همه نیکیت باید آغاز کرد            چو با نیکنامان بوى همنورد]

[ از این در سخن چند رانم همى            همانا کرانش ندانم همى‏]




[1] شاهنامه، ص: 4 .