بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از خصوصیات انسان که به نوعی در نام انسان هم به آن اشاره شده مسأله فراموشی است، انسان خیلی فراموش کار است. شخصی تعریف می کرد که آن زمانها که با اسب به جایی می رفتند، در مسیر راه این شخص رودی نهری قرار داشت که آب زلالی داشت . وقتی صاحب اسب با اسب خودش به لب نهر رسید، مشاهده کرد که اسب از نهر عبور نمی کند. هرچه کرد نتوانست اسب را از عرض نهر عبور دهد . از این موضوع پیش آمده در حیران بوده . صاحب دلی و شخصی از آنجا می گذشت وقتی این تلاش صاحب اسب را مشاهده نمود، جلو رفت . و از صاحب اسب خواست تا آب در نهر را گل آلود کند آنگاه افسار اسب را بکشد. این کار را که کرد، مشاهده کرد که اسب از عرض نهر عبور کرد . صاحب اسب از آن شخص سوأل کرد چه شده؟ جواب داد که اسب تصویر خودش در آب را مشاهده می کرد به خودش اجازه نمی داد که از روی تصویر خودش عبور کند. وقتی گل آلود شد به راحتی از عرض نهر عبور نمود. حالا دوست عزیز من چند مرتبه در کنار جوی آب قرار گرفتیم و از حقیقت وجودمان عبور کرده و آنرا به لجن کشیدیم؟!!!
آیاتی از سوره رم را با ترجمه فارسی آن توجه کنیم!!!
فَسُبْحانَ اللَّهِ حینَ تُمْسُونَ وَ حینَ تُصْبِحُونَ (17) منزّه است خداوند به هنگامى که شام مىکنید و صبح مىکنید (17)
وَ لَهُ الْحَمْدُ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِیًّا وَ حینَ تُظْهِرُونَ (18) و حمد و ستایش مخصوص اوست در آسمان و زمین، و به هنگام عصر و هنگامى که ظهر مىکنید. (18)
یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ یُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ وَ یُحْیِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ کَذلِکَ تُخْرَجُونَ (19) او زنده را از مرده بیرون مىآورد، و مرده را از زنده، و زمین را پس از مردنش حیات مىبخشد، و به همین گونه روز قیامت (از گورها) بیرون آورده مىشوید! (19)
وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَکُمْ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ إِذا أَنْتُمْ بَشَرٌ تَنْتَشِرُونَ (20) از نشانههاى او این است که شما را از خاک آفرید، سپس بناگاه انسانهایى شدید و در روى زمین گسترش یافتید! (20)
وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْها وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ (21) و از نشانههاى او اینکه همسرانى از جنس خودتان براى شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید، و در میانتان مودّت و رحمت قرار داد در این نشانههایى است براى گروهى که تفکّر مىکنند! (21)
وَ مِنْ آیاتِهِ خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافُ أَلْسِنَتِکُمْ وَ أَلْوانِکُمْ إِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِلْعالِمینَ (22) و از آیات او آفرینش آسمانها و زمین، و تفاوت زبانها و رنگهاى شماست در این نشانههایى است براى عالمان! (22)
وَ مِنْ آیاتِهِ مَنامُکُمْ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ وَ ابْتِغاؤُکُمْ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَسْمَعُونَ (23) و از نشانههاى او خواب شما در شب و روز است و تلاش و کوششتان براى بهرهگیرى از فضل پروردگار (و تأمین معاش) در این امور نشانههایى است براى آنان که گوش شنوا دارند! (23)
وَ مِنْ آیاتِهِ یُریکُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ یُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ ماءً فَیُحْیی بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها إِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ (24) و از آیات او این است که برق و رعد را به شما نشان مىدهد که هم مایه ترس و هم امید است (ترس از صاعقه، و امید به نزول باران)، و از آسمان آبى فرو مىفرستد که زمین را بعد از مردنش بوسیله آن زنده مىکند در این نشانههایى است براى جمعیّتى که مىاندیشند! (24)
وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ تَقُومَ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ بِأَمْرِهِ ثُمَّ إِذا دَعاکُمْ دَعْوَةً مِنَ الْأَرْضِ إِذا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ (25) و از آیات او این است که آسمان و زمین به فرمان او برپاست سپس هنگامى که شما را (در قیامت) از زمین فراخواند، ناگهان همه خارج مىشوید (و در صحنه محشر حضور مىیابید)! (25)
وَ لَهُ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ کُلٌّ لَهُ قانِتُونَ (26) و از آن اوست تمام کسانى که در آسمانها و زمیناند و همگى در برابر او خاضع و مطیعاند! (26)
وَ هُوَ الَّذی یَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ یُعیدُهُ وَ هُوَ أَهْوَنُ عَلَیْهِ وَ لَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلى فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ (27) او کسى است که آفرینش را آغاز مىکند، سپس آن را بازمىگرداند، و این کار براى او آسانتر مىباشد و براى اوست توصیف برتر در آسمانها و زمین و اوست توانمند و حکیم! (27)